به این داستان توجه کنید:
« در یک حراجی طبق روال معمول کالاهای مختلفی را ارائه می کردند و به بالاترین پیشنهاد می فروختند. اما هنگامی که برگزار کننده حراجی یک ساز کهنه را به جمعیت ارائه کرد هر کدام با تمسخر قیمت پایین تری از دیگری ارائه می کردند.
در این میان پیرمردی به سمت مسئول حراجی رفت، ساز را از دست او گرفت و پس از کوک کردن شروع به نواختن کرد. سکوت بر حراجی حاکم شد و همه یکپارچه گوش شدند و از هنرمندی پیرمرد لذت بردند. پیر هنرمند پس از مدتی دست از نواختن کشید و ساز را به مسئول حراجی سپرد و رفت.
کسانی که تا چند دقیقه قبل ساز را بی ارزش می پنداشتند، در ارائه پیشنهاد برای خرید ساز با یکدیگر رقابت می کردند.»
دست هنرمندی که بر ساز کهنه کشیده شد، به آن ارزش بخشید. بنابراین لازم است کار فرهنگی در قالب هنر قرار گیرد تا توجیه اقتصادی داشته باشد، نه اینکه هدف از کار فرهنگی کسب درآمد باشد که خود نیز امکان پذیر است بلکه به این خاطر که کار فرهنگی بتواند استمرار یابد.
گروه «دیرین دیرین» و «گروه انیمیشن فاطمه الزهرا (سلام الله علیها)» از نمونه های موفقی هستند که توانسته اند کار فرهنگی را در قالب هنر به مرحله اجرا درآورند و از منظر اقتصادی توجیه پذیر کنند:
* دیرین دیرین: این گروه توانسته بیش از هزار قسمت انیمیشن کوتاه با مضامین اخلاقی، اجتماعی و … تولید کند.
*گروه انیمیشن فاطمه الزهرا (سلام الله علیها): انیمیشن های «نبرد خلیج فارس ۱ و۲» ، «راشل کوری ۱ و ۲» ، «مقاومت و پیشرفت» و «ختم ساعر» از ساخته های این گروه است.
اگر برای کار فرهنگی در قالب هنر هزینه کنیم و هنرمندانه هزینه کنیم. علاوه بر فرهنگ به اقتصاد نیز کمک نموده ایم. چراکه می توان از کاراکترهای ایجاد شده برای جذابیت بخشی به محصولاتی همچون نوشت افزار، اسباب بازی و … بهره برد و آن صنایع را نیز به فروش بیشتر و اشتغال آفرینی پایدار رساند.
مهدی کمالی
۲۷ تیر ۹۷
پیوند به بیرون: